Toch met de bus.

We spraken de jongens zaterdagavond.
We vertelden wat we gehoord hadden van Patricia over de busreizen.
De jongens snappen wel dat we ongerust zijn,maar zeggen dat 100-en backpack toeristen die bussen nemen.
Met het vliegtuig het traject doen, zien ze niet zitten. Dan voelen ze zich luxe-toeristen en dat is net wat ze niet willen.
Ze willen het land zien, mensen ontmoeten, low profile leven.
En gelijk hebben ze, we snappen hun volledig.
Wat ze wel deden is een busmaatschappij boeken die wat duurder is. Patricia gaf ons een paar namen door.
Deze rijden met 2 chauffeurs ,om tijdens de rit te wisselen.
Op dit moment zijn ze onderweg door de Andes. Het gsm bereik is miniem, dus we horen weer even niks. Mathias vertelde wel dat ze tot in Nazca reizen, die stad willen ze even bezichtigen.

Op het internet vond ik over Nazca het volgende:

De Nazca lijnen.
De Nazca-lijnen zijn een wereldwijd bekend fenomeen. Tegenwoordig is Nazca een stadje met musea, hotels, parken en banken. Er heerst een versluimerende sfeer, al zal dat wellicht door de immense warmte van de blakende zon komen. Vlakbij de stad liggen heuvels, bergen en immense vlaktes. Dagelijk vliegen toeristen over de bekende delen van de Nasca-vlakte om er de pistes en zandfiguren met eigen ogen te aanschouwen. De meest bekende figuren die de Nazca-vlakte sieren zijn de spin, de aap, de kolibrie en de walvis. Opmerkelijk dat er van een Walvis –onbekend voor de inlandse Nazcanen- een getekende weergave te vinden is. Naast de bekende figuren weet de gemiddelde mens ook dat er ‘landingsbanen’ te vinden zijn. Hiermee insinueer ik niet meteen dat dit daadwerkelijk landingsbanen waren, maar het blijkt toch de meest gangbare omschrijving van de grote rechthoekige figuren te zijn. Een ander woord wat vaak voor de inmense vlakken wordt gebruikt is pistes. De Peruanen noemen ze zelf ook las pistas. Niemand weet wat het doel is, niemand weet wat het te betekenen heeft.