To be continued...

Vandaag nog even met Matti gebeld.

Na hun bewogen accident konden ze met een andere bus verder richting Cuzco. (Een rit van 10 uur normaal gezien.... )

De chauffeur leerde niks van het eerdere ongeluk (Ik weet niet of het dezelfde man was, maar soit...) Ook deze bus , racete over de wegen om zo snel mogelijk ter plaatse te zijn.

Mathias is verschillende keren naar voor gestapt om de chauffeur te vragen, trager te rijden.

Maar daar had die geen oren naar.

Ze waren er niet gerust in, zaten helemaal niet op hun gemak.

Onderweg hebben ze dan nog een platte band gehad, dus tijdverlies. En een passagier, zijn camera was plots gestolen. Weer tijdverlies.

Ze kwamen in Cuzco aan om 3.00 uur ' s nachts. Een hostel was snel gevonden. (Hun tent kunnen ze daar niet of weinig gebruiken. Geen kampeerplaatsen. Maar een hostel is niet duur.

Vandaag vertoeven ze dus in Cuzco. Zoals Johan Verminnen zo mooi bezingt in zijn lied: Ik wil de wereld zien. (Ik wil de zon zien ondergaan in Cuzco,de tango dansen in Buenos Aires....)

Ze boekten al een voettocht naar Machu Picchu.

Eerst worden ze ergens heen gebracht met de fiets. Dan een dag stappen, overnachten in een tent, weer een dag stappen, weer slapen en dan de berg beklimmen van Machu Picchu.

Daarna met de trein weer terug naar Cuzco.

Gevonden op het internet, Wikipedia:

Macchu Picchu
Tegenwoordig ligt het meest beroemde en meest gelopen Incapad in de laatste kilometers voor Machu Picchu. Georganiseerde tochten starten bij Kilometer 88 (vanaf het treinstation Santa Ana in Cuzco enkele haltes) of Ollantaytambo. Vanwege de grote toeristische toestroom is het wandelen op dit pad sterk gereguleerd.
Onderweg komt men langs de ruïnes van Llactapata.

De 23ste zijn ze terug in Cuzco.

Daarna zien ze wel weer.