Tucuman naar Salta

We huurden een opel corsa die we compleet hebben overladen. De 1e trip ging tot het sterrenobservatorium in the middle of nowhere. Daar kregen 4uur uitleg over de orïentatie in de hemel en zagen we mooie nevels en Saturnus. De volgende dag zijn we via Cafajate naar Cachi afgereisd, een 160km lange zandweg door een prachtige omgeving. We zijn langs de Quilmes ruïnes gepasseerd maar die waren volledig gerestaureerd. De 3e en laatste dag zijn we recht naar Salta gereden, waar we na een namiddag de stad te verkennen naar Ben in de Sheraton zijn gegaan. 's Avonds zijn we met Ben, zijn schoonbroer en de Francaise naar de cinema en de casino geweest. Ik heb niet gespeeld maar de Francaise zette 20 p. om in 180p. toch een mooi winstpercentage. Sam en ik zijn dan gratis in de sheraton blijven slapen in Ben zijn kamer. Het was een beetje raar maar wel een zeer leuk weerzien. De volgende dag zijn we met Ben naar Tarija gegaan, waar we nu ongeveer een week zullen verblijven.

Skype, een zalige uitvinding.

Voor Line en Sam, Mathias en Daphne, is skype inderdaad het beste wat nu bestaat.
Voor een weinig geld, kunnen zij toch een goed half uurtje met elkaar bellen. Eenmaal of tweemaal per week horen ze elkaar dan. Dit zorgt ervoor dat ze er weer een tijdje tegen kunnen nadien. Zeg, wel, zo twee maand van elkaar gescheiden zijn is niet niks.
En het moet gezegd, ze doorstaan het alle vier echt wel goed.

Daarnet was Line met Sam aan het skypen. (Zo heet dat dus..)
Mathias kwam toen ook even aan de lijn. De jongens klinken alletwee super positief, blij , gelukkig, optimistisch. Mathias vertelde dat de uitstap naar de watervallen bij volle maan, tot op heden het hoogtepunt is van alles wat hij tot nu deed. Als het volle maan is, worden er speciaal bussen ingelegd om tot aan de watervallen te rijden. Met een gids kan je dan op stap. Ze zeggen dat het een uniek moment was om nooit te vergeten. Maar naar mijn mening, zullen er zo nog vele momenten in hun geheugen gegrift staan, wanneer ze weer in België zijn.

Dit zijn de plannen voor de volgende dagen.
Op dit moment zijn ze in Tucumán in het Noord-Westen van Argentinië. Zo een 160km onder Salta.



Ze reisden met een bus vanuit Iguazu tot daar in 23 uur. (NIet langs Paraguay dus)
Het is daar nu zeer warm, 30°, de extreme koude is voorbij.
Ze leerden daar een Française kennen, een burgelijk ingenieur en gaan samen met haar een auto huren. Zo delen ze kosten.
De 160km tot in Salta doen ze dan per auto in 3 dagen. Naar het schijnt is die route een zeer mooie wat natuur betreft en kunnen ze ook oude ruïnes bezoeken. Ze zullen overnachten in hun tent en de vrouw zal in de auto slapen.



Vrijdagavond ontmoeten ze Ben in Salta. Samen met hem trekken ze dan naar Tarija in Bolivië , waar Ben woont.
Ze weten voorlopig nog niet hoelang ze daar dan blijven.
We houden jullie op de hoogte van hun drie-daagse autorit.

Iguazu2

Laatste berichten:

De jongens hebben de watervallen ook bezocht langs de Braziliaanse kant.
Blijkbaar is dat toch weer een ander zicht. Ook bij volle maan trokken ze naar de watervallen.
Een uniek moment en super mooi.

Ze bezochten ook de Itaipúdam. Deze is de op een na grootste stuwdam ter wereld. Hij bevindt zich in de rivier de Paraná op de grens van Brazilië en Paraguay. Sinds zijn voltooiing in 1982 wordt hij wel beschouwd als een van de zeven moderne wereldwonderen.

Na Iguazu,is het de bedoeling is om door te reizen naar Salta. Links boven in Argentinië. Ze hebben dat land dus echt van onder tot boven, van links naar rechts doorkruist. Uren rijden met de bus. Ook nu weer is het een trip van wel 23 uur. Ze kunnen Salta ook bereiken via Paraguay. Maar mensen beweren dat ze dan een stuk door een vrij gevaarlijk gebied moeten reizen. Twijfel alom: Een lang busrit, of een kortere reis maar iets gevaarlijker? We laten weten wat het werd.

In Salta wacht Ben hun op. Wedden dat dit een blij weerzien zal zijn.

Iguazu

Donderdagavond kregen we om 23.00uur dus het bericht dat de Matti en Sam op de bus naar Iguazu zaten te wachten, Buenos Aires.
Gisterenavond, vrijdag 18 april kregen we rond 20.00 uur 's avonds volgende SMS van Matti:

We maken hier weer wat mee. Eerst ging de bus niet vertrekken. 30 min .later besloot de chauffeur van wel te vertrekken. Nu hebben we een hele omweg gemaakt en zijn we tenslotte nog verkeerd gereden.

We komen er ooit wel...

Vandaag, zaterdag 19 april, om 04.45 uur 's ochtends , krijgen we volgende sms:

We zijn net toegekomen in een super hostel. 30 uren op de bus gezeten! We gaan nu slapen en morgen zien we wel. We zitten hier op 3km van Brazil en op 5km van Paraguay.

Groeten.

Voilà, dit waren de laatste berichten.

Ze brengen heel wat uren door op boten en bussen en met wachten ....

Maar als je ziet op de kaart van waar ze nu al komen weer:

Van El Calafate (parque National los glacieras)helemaal links onder, met het vliegtuig naar Buenos Aires en van Buenos Aires met de bus naar Iguazu, helemaal rechts boven.

Toch grote afstanden in weinig tijd vinden we.

Sms van Mathias

Gisterenavond 23.00 uur bereikte ons nog een sms van Mathias.

"We zitten nu te wachten op onze bus naar Iguazu. We hebben gisteren nog een hele dag in Buenos Aires vertoefd. Het is toch een mooie stad.
Het doet wel een beetje raar om weer bij ons vertrekpunt te zijn."


Altijd korte berichtjes, maar duidelijk. Het gaat dus goed met ze. En ze hebben hun negatieve spiraal doorbroken. Gelukkig maar.

We reizen verder

Er was weinig nieuws de laatste dagen. De jongens zaten vaak in onbereikbaar gebied.
We kregen nu te lezen dat alles veel beter ging.
In El calafate hebben ze de "glacier " bezocht. Ze maakten een tour met een boot en zagen een grote brok ijs van heel dichtbij naar beneden vallen.
Op dit moment moeten ze alweer in Buenos Aires zitten. Ze namen gisteren het vliegtuig.
Ben (broer) van Sam zou ervoor zorgen dat ze bij een kennis van hem kunnen overnachten.
Met een bus rijden ze dan vanuit de hoofdstad naar Iguazu.
Wordt vervolgd.

El Calafate

We hoorden gisteren volgende nieuws:
De jongens huren een autootje, samen met twee andere jongens. Dat scheelt een hoop geld. Ze rijden zo samen naar de gletsjer. Ze willen daar ook op wandelen. Er ligt wel veel sneeuw, dus het is niet zonder gevaar.
Ze wilden ook een nacht doorbrengen in hun tent, ook al zegt iedereen hen dat het TE koud is.
Maar .....

Per Sms wordt ons vandaag gemeld dat het de beste nacht ooit was en dat ze niet bevroren zijn. :-)

Gisteren kreeg ik zelf ook nog een sms van Mathias. Ik had hem gsmst, dat ik het gevoel heb dat deze reis niet zo goed verloopt als gedacht. Ze lijken wel steeds onderweg en zitten op bussen , boten of in internet cafés, genieten ze wel? Ik wilde hem even een hart onder de riem steken.
Ik kreeg volgend antwoord van Matti:

"Ik apprecieer jullie steun enorm. Ik weet niet goed hoe het komt dat het een beetje tegenvalt.Het is hier mooi, maar we ervaren niks. We gaan van stad tot stad en passeren de interessante dingen, maar er is geen avontuur. "

Ja, kijk, het kan er alleen maar beter op worden zeker.
We houden jullie op de hoogte.

Even geskypt

Line kon even met Sam bellen via Skype. De lijn viel wel geregeld weg en het ging met horten en stoten.
We hoorden onze Mathias ook eventjes.
Op dit moment zitten ze in Los Antigos. Ze zijn de grens van Chili met Argentinië weer over gegaan. Vlakbij het Buenos Aires meer.
Het is daar nu heel koud, er ligt sneeuw op de bergen. Wel mooi.
Straks vertrekken ze per bus naar El Calafate. Een rit van 7 uur. Daar ligt een heel mooie gletsjer.

Ze trekken daarna niet meer verder naar het Zuiden. Ze hadden graag Ushuaia gedaan, maar in deze periode van het jaar is het daar ijskoud en is er niet zoveel te zien. Dus dat laten ze voor wat het is en ze trekken dus weer Noordwaarts ,na El Calafate. Richting Buenos Aires. Ze willen graag naar Iguazu.
Misschien gaan ze per vliegtuig, ze vonden toch vrij goedkope vluchten. Dachten ze! De goedkope vluchten zijn voor de Argentijnen, buitenlanders betalen een pak meer.
Nu, ze bekijken het nog.
Het gsm bereik is op dit moment ook nul, nul. Dus veel nieuws krijgen we niet meer de volgende dagen.

laatste nieuws

Ik zie dat de jongens zelf iets schreven op de blog.
Ze zijn gelukkig aan land geraakt na die 2 dagen op de boot.
Maar via SMS vernemen we dat het moeilijk blijft gaan.
Vanuit het stadje Cohaique willen ze verder naar het Zuiden naar Puerto Ibanez, aan het Buenos Aires meer.
Ze wilden vandaag naar Chili chico, waar de laatst mogelijke bordercross over land is. Maar dat ging niet door.
Een boot nemen lukte niet, die was kapot.
De bus die ze wilden nemen, reed niet want de weg was weggespoeld.
Dit was dus wel een probleem, maar ze vinden het al bij al nog grappig worden.

Via Sam vernemen we nu dat ze toch op een bus zitten. Een 12 uur durende rit. Waar naartoe? Geen idee voorlopig. Waarschijnlijk Puerto Ibanez.

Ze hebben dus wel wat pech met vervoer. Ze zitten meer op boten en bussen dan ergens in een stad precies.
Het zal wel beteren.

cohaique

We zitten nu al een dag in cohaique en het weer is verbeterd. Vandaag schijnt de zon en zien we de bergen rond de stad, allem,aal besneeuwd. Het is een redelijk aangename stad maar het is zoals alles in chili zeer duur. het word tijd dat we onze tent kunnen boven halen.
Ik ben blij te horen dat jullie zo bezig zijn met de blog en de reis en ik ga mijn best doen genoeg te laten weten. dankje dominique voor de blog van julie haar vriendin, we gaan toch proberen contact op te nemen.
tot de volgende. X

Chili 3

Vandaag kregen we van Matti volgend bericht:

We zitten al langer dan 48 uur vast op het schip, dankzij de Patagonische stormwinden. Er is niet veel te doen op het schip, maar we krijgen gratis eten.
Hoe is het daar?
Kus , Mathias.

Ook Sam schreef naar Line dat ze niet aan land mochten met het schip vanwege de storm.
Heel misschien gingen ze binnenkort aanmeren, dan gaan ze vandaag nog naar Coyhaique proberen te geraken in Chili.
Het is heel slecht weer.

Het is misschien wel leuk om ze eens wat te laten weten via sms, maar verwacht geen berichten terug. Ze zijn nogal zuinig op hun smsjes.
Matti kan je sms -en op : 0032493/784648
Sam ken je sms-en op : 0032472/248346

CHILI 2

Het bericht van Sam bereikt ons, per sms. Inpakken en wegwezen, zoals Caro zegt in haar reactie: De jongens hebben snel een boot genomen om weg te zijn uit de depri-stad.
21 uur varen... maar ze melden ons niet waar precies ze zitten.
Laten we gauw weten zodra ze het vertellen.

Chili

Daphne en Line kregen vandaag geen te positief nieuws van de jongens.
Mathias schreef in een sms:

"Onze eerste stad in Chili is vreselijk! Tis hier mega duur, geen camping, de munt is niets waard. Ik heb er hier eventjes genoeg van! "

Ook Sam schreef soortgelijke sms. Ze zullen even balen .Hun eerste dipje. Maar dat was er ook in Afrika, en na regen komt zonneschijn nietwaar?
Ze kunnen er wel tegen.

Bariloche

Via telefoon werd volgende verteld:

21 uur lang op de bus gezeten. Dit is toch wel heel lang. Het is zeer slecht weer, het drasht verschrikkelijk. Dat wil zeggen dat er niet gekampeerd wordt.
In Bariloche zijn ze de stad doorgewandeld en hebben ze van alles georganiseerd voor de verdere reis.
Ze maakten ook een mooie tocht door de meren in onbewoond gebied. Super mooi.

Ze willen graag een bergocht maken van een dag of twee. Met de tent kamperen in de bergen zal wel leuk zijn. En ze nemen een gids mee! Geen scoutsavonturen voor hen!

Aangezien de busreizen vrij duur zijn en lang duren, hebben ze ook besloten om per vliegtuig vanuit Buenos Aires naar Iguazu te vliegen. Kost 20 euro meer dan de bus en ze winnen daar een dag mee. Maar dit is maar voor binnen een week of twee.

De jongens vinden het hier wel allemaal mooi, maar hebben geen WAUW gevoel. Het is hier vrij Westers, en ontwikkeld. Ook allemaal nogal duur. Ze vinden niet dat dit "avontuur" is. Dus in die dure Westerse gebieden blijven ze niet lang hangen.

Héhé , ons mannekes genieten meer van cultuurschokken blijkbaar. Afrika zal meer blijven hangen dan we denken.
Ze kijken al uit naar Bolivië.
Wij kijken uit naar verder nieuws.

Mendoza

We zaten 14uur op de bus naar Mendoza, de wijnstreek van Argentinië. Comfortabel wel, maar slapen viel toch enorm tegen. We kwamen daar rond 10u 's ochtends toe en gingen op zoek naar bus 110 die ons naar de camping kon brengen.(8km buiten de stad ). Die bus was natuurlijk van nummer veranderd en hebben we na een goeie 2uur zoeken toch maar een taxi genomen.

De camping was aangenaam en ik was fier om te zien hoe mooi ons tent stond. Als men die 30min struggle niet gezien zou hebben, zouden ze denken dat we routiniers zijn.

Mendoza is een mooi stadje met veel parken en grote avenidas, tegen aardbevingen.

Het was feestdag dus alles was gesloten, op 1tourbureau na, gelukkig. We boekten daar een bustour die ons naar de aconcagua(hoogste berg van Amerika, 6980) reed en de scenery rond mendoza liet zien.

11uur op een bus, toch wel een beetje saai, had leuker op fiets geweest maar daarvoor was het te ver.

's avonds zijn we dan weer vertrokken met een nacht bus naar Bariloche, het zwitserland van Argentinië, mooi gelegen aan een meer maar duur.

Geplaatst door Mieke, aangepast door Mat en Sam.

Daphne belde even met Mathias.

Ik heb zojuist met de jongens gebeld, joepie.
Ze zaten net op een comfortabele nachtbus, richting Mendosa, met 8 personen terwijl er plaats is voor ongeveer 40 man. Ze verwachten dat er niet zoveel te doen zal zijn in Mendosa, dus zullen zedaar maar 1 dag ofzo blijven. Net toen ik vroeg of ze daar gingen kamperen viel de lijn weg. Mathias vertelde ook nog dat op het moment ze op de bus stapten, de lucht direct veranderde van zon naar donker grijze lucht, gevolgd door een echte drash. Voor hun en op de bus was het aan 't gieten, maar 1 km ten oosten scheen de zon nog volop, een prachtig tafereel dus.
Voila, een kleine samenvatting, groeten Daphne.

Buenos Aires

Na 2 vluchten van om en bij de 9 uur, zijn we om 7u30 plaatselijke tijd geland, mooi op tijd. We hebben beide een beetje kunnen slapen en zijn daardoor fit genoeg om de stad te gaan verkennen. We hebben het toch wel een beetje onderschat want we zijn kapot.
1ste hebben we een hostel gezocht, dat zorgde voor niet al teveel problemen. daarna zijn we geld gaan wisselen wat ons werd geweigerd wegens "te jong". Het is dan bij een klein excange bureau gelukt.
Dan zijn we een fietstocht gaan boeken, hebben we onze bus geboekt en zijn we een necropolis gaan bezoeken(een stad van grafzerken).
Achteraf zijn we gaan eten in weer een volledig andere stadsbuurt en zo hebben we ,op la boca na, al bijna de hele stad gezien.
La boca doen we morgen met een fietstour.
Tot de volgende
Sam en Mat.