zondag 27 januari 2008

Op weg naar Kaapstad- Zuid-Afrika

Net even met Mathias gebeld.
Ze zijn vertrekkensklaar. Met een bus rijden ze vandaag van Swakopmund naar Windhoek. Een rit van 5 uur.

In Windhoek hebben ze 15 min. na aankomst al een bus die hen naar Kaapstad kan brengen. Een rit van 20 uur.

Mathias klonk zeer enthousiast. Het is daar heel mooi weer nu.

Ze zijn gisteren gaan SAND-boarden. De leraar was heel gelukkig met hen als leerling, aangezien zij twee toch al goede snowboarders zijn. Zij konden die man heel wat bijleren, waarvoor hij dan weer ongelooflijk blij was: YOU MADE MY DAY, vertelde hij hun.

Het sandboarden zelf gaat heel traag vooruit. Als de duin wat steil is, dan is het nog leuk, maar bij een vlakke duin moet je zelf veel steken. Dat is minder.

Nu, ze vonden het wel een prachtig iets om te doen.

Die avond zijn ze samen met nog enkele gasten uit hun Hostel, iets gaan drinken.

Een Engelsman van 30 jaar, Een Australische surfster, een Française, en de sandboard- teacher.

Een mix aan culturen, een gezellige avond.


In Kaapstad plannen de jongens langs te gaan bij vrienden van Annik. (de mama van Sam). Ze willen daar een dag of 2 blijven om dan van daaruit te vertrekken voor de Garden Route en de winelands.

Ik vond hierover enige uitleg op internet. Ze zullen mooie dingen zien.

Garden Route
De Garden Route, oftewel de Tuinroute, ligt aan de zuidwestkust van Zuid-Afrika en mag zich met recht een van de highlights van het land noemen. Tussen Mossel Bay en de Plettenberg Bay ligt een prachtige kuststreek met diepe baaien, rivieren en lange zandstranden die worden afgewisseld door woeste kliffen en rotsen die zo de zee in lijken te zakken. Kleurrijke lagunes reiken ver landinwaarts en regenwouden strekken zich uit tot vlakbij de kust met zandduinen waar een reeks zouthoudende meren ligt. De Garden Route voert je langs al dit prachtigs en zorgt voor een waar visueel feest! Het uitzicht wisselt steeds van weelderige vegetatie met inheemse bossen waar gigantische Yellowwood Trees groeien, naar semi-aride gebieden en van de bergen van de Outeniqua Range naar laaggelegen stranden. Vooral tussen juli en december is het hier schitterend door de vele soorten bloemen die dan in bloei staan.


Winelands
De grootste en meeste belangrijke wijngebieden van Zuid-Afrika liggen ten noordoosten van Kaapstad rond de plaatsen Stellenbosch, Franschhoek en Paarl. Het gebied wordt ook wel ‘Boland’ genoemd, dat 'hoogland' betekent, refererend aan de dramatische bergketens met vruchtbare hellingen. Het gebied is prachtig en is als een lappendeken van wijn- en boomgaarden vol fruit en landhuizen in Kaaps-Hollandse stijl. Door de nadrukkelijke blanke geschiedenis doet het gebied Europees aan. De eerste blanke kolonisten kwamen in de jaren ’60 van de 17e eeuw aan. Hollander Simon van der Stel stichtte in 1679 het wijnstadje Stellenbosch. Al gauw kwamen er meerdere Europeanen op af, waaronder veel Franse Hugenoten die het gebied uitstekend bevonden voor Franse wijnteelt. Het ging de boeren voor de wind en er werden allerlei wijnstadjes gesticht die stuk voor stuk een bezoek waard zijn. Tegenwoordig is Zuid-Afrika een van de belangrijkste wijnproducerende landen ter wereld en kun je ook overal vele soorten Zuid-Afrikaanse wijnen proeven..

zaterdag 26 januari 2008

Reacties van de jongens.

Dag allemaal,
Ik merk dat Sam en Matti de blog aan het lezen zijn en op sommige artikels reageren.
Ik ga deze reacties niet allemaal knippen en plakken om op de blog te zetten.
Scroll gewoon even verder, naar de artikels, klik onderaan op : reacties en je kan lezen wat de jongens schreven.
Groeten,
Mieke

Email van Mathias vandaag.

"Ik had jullie een mail gestuurd met nog fotos maar het is niet gelukt omdat ze te zwaar waren. zo stom!Je zal ze wel zien als we thuis zijn.Das nimeer zolang. Morgen naar Kaapstad en dat is al onze laatste stop. Vandaag hebben we ge -sandboard en da was echt wijs. Sam en ik waren de pro's van de woestijn. We hebben onze gids-"leraar" een 180 geleerd. Hij was zo blij gelijk een klein kind dat een cadeautje krijgt. 't was de max.
Groetjes aan iedereen aub. en tot binnenkort. In Kaapstad zal je ons nog wel eens horen. Hou van jullie X, Mathias."

reactie van Sam en Matti

Sam en Matti, reageerden op een bericht dat ik plaatste op 22 januari.
Nl op de reactie op hun ervaringen in de okovangodelta. Het slapen te midden van de nijlpaarden en in een doornatte tent.
Hun reactie plaats ik graag vooraan op de blog.
lees maar mee:


"het is inderdaad een geluk dat we dit mogen meemaken en een hemelse ervaring, maar als je probeert te slapen en je word bedreigd door een nijlpaard dat je aanvalt als er teveel beweging is ,zodat de gids als een gek uit de tent springt en met een brandende stok van het kampvuur ernaar smijt, is het wel eff van :"ok veel slaap zal er ni zijn. Dan begin je uiteindelijk tegen 2-3uur in slaap te dommelen en breekt er een hevig onweer uit. maar echt één dat ik nog nooit mee heb gemaakt,zodat op 10 minuuten de tent en mijn slaapzak doorweekt waren. dan was het zeker gedaan met slapen.Achteraf gezien is het een prachtige ervaring en zou ik het voor geen geld willen missen, maar op het moment denk je toch een beetje anders."
26 januari 2008 16:24

donderdag 24 januari 2008

swakopmund


De jongens zitten nu in Swakopmund. Een mooie stad aan de Westkust. Het doet zeer Westers aan.


Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Swakopmund
Plaats in Namibië



Swakopmund is een kustplaats in Namibië aan de monding van de rivier de Swakop in de Atlantische Oceaan. De plaats ligt evenals het nabij gelegen Walvisbaai in de regio Erongo. Swakopmund heeft een uitgesproken Duits karakter, vanwege het feit dat Namibie ooit een Duitse kolonie was (zie Duits Zuidwest-Afrika). Tegenwoordig wordt er nog veel Duits gesproken en kan men Kaffee mit Kuche bestellen in een Konditorei.
Swakopmund is een populaire vakantiebestemming voor mensen uit de hoofdstad Windhoek. Ook trekt het veel bezoekers uit Zuid-Afrika, met name voor hengelaars en zeevissers. Veel toeristen uit Europa doen de plaats aan na bezoek aan Sossusvlei of de robbenkolonie bij Kaap Kruis. Zand uit de naburige Namib-woestijn bedekt regelmatig de straten van het plaatsje.



woensdag 23 januari 2008

SMS VAN MATHIAS


Dit kregen wij vandaag per sms.

"'t is lang geleden , dak nog iets heb laten weten. We kamperen in de volle desert.Vanmorgen een 150 m. hoge duin beklommen. en naar de sunrise gekeken.
Het is hier prachtig.
Hoe is het in België?
Ik mis jullie , maar het einde komt in zicht."

Ja, die laatste zin lijkt wel alsof hij uitkijkt naar het einde, hoewel wij denken dat dat niet zo is hoor.
Die jongens hebben het echt naar hun zin in Afrika. Ze genieten met volle teugen.
De duinen zullen wel in de Kalahari woestijn liggen veronderstellen wij.

dinsdag 22 januari 2008

FOTO'S uit Maun.








Via Sandrine, de dochter van Carl en Jean, verkreeg Daphne enkele foto's van onze jongens in Maun.


Het verhaal achter de foto's kennen we niet, verzin er zelf maar iets bij.


reacties

Iemand die deze blog leest , stuurde me de volgende vraag:
Wat wordt er bedoeld met : het ergste was de regen? (In het bericht over de drie dagen okavangodelta)

"Het ergste was de regen? Wat wordt daarmee bedoeld? Dat het geluk om leeuwen en nijlpaarden vlakbij te hebben al erg was???
Je zou het ook een hemels geluk kunnen noemen te mogen slapen in dergelijke omstandigheden...
En het verhaal van de bullfrog doet me denken aan de prinses op de erwt... ;-)"

Inderdaad een waarheid als een koe. Dat onze jongens deze dingen mogen en kunnen meemaken is geluk met een grote G.

maandag 21 januari 2008

SMS van Mathias

Ontvangen 21/01/2008 om 21.24uur.

"We zijn veilig in Windhoek geraakt. Meer dan 800 km. liften in 7 verschillende auto's en voor 14 uur lang.Ik ben moe."

Via Daphne kregen we een paar foto's die genomen werden bij nonkel Carl en Jean in Maun.
Die zetten we morgen op de blog.

TIME TO MOVE ON


Zondagavond, 20/01 konden we nog even met Mathias spreken via de telefoon. Het internet bij Carl was uitgevallen.

Op Zaterdag zijn ze gaan jagen met Carl. Dan gaan ze naar een meertje waar de vogels drinken en baden. Maar men schiet niet op stilzittende vogels, wel op voorbijvliegende vogels.

Er wordt met een karabijn geschoten, maar de jongens kunnen natuurlijk geen vogels schieten. Ze mochten wel even op een kartonnen doos schieten. De kracht van zo een karabijn is ongelooflijk zeggen ze. Je krijgt zo een terugslag bij het schot dat je gewoon bijna naar achter valt.

Ze hadden wel een leuke dag, maar willen verder trekken nu. Na een week bij Carl en Jean voelen ze zich nu wel een beetje parasieten worden ook al zijn deze mensen zeer gastvrij.
Het is tijd om de reis verder te zetten.


Vandaag willen ze verder trekken naar Namibië met de bus. Maar uit een bericht van Carl dat in onze mailbox zat, blijkt dat er geen bussen reden...

We weten dus nu niet wanneer ze in Namibië zullen aankomen.

De plannen zijn eigenlijk om tot in Windhoek te reizen. De hoofdstad van Namibië.

Het is daar nu rond de 50°, dus safaritochten zullen ze niet maken. Maar ze willen toch de Kalahariwoestijn,Fish river canyon en Swakopmund zien. We zien wel welk nieuws we te horen krijgen.

HIeronder de mail van Nonkel Carl.


21/01/2008

Good day to you

Mathias and Sam left this morning for Namibia but not by bus as it was out of order. I drop them along the road for hitch hiking. this was at 8 am since then no news as I ask them to phone me if they couldn't find a lift. So I presume they left Maun
vertaling: Mat en Sam vertrokken deze morgen, maar niet met de bus, want die was buiten dienst. Ik zette hen af langs de weg om te liften. Dit was om 8 uur deze morgen. Sedertdien heb ik geen nieuws van hen terwijl ik hen had gezegd van me te bellen indien ze geen lift vonden. Dus ga ik ervan uit dat zij Maun verlaten hebben.
Have a nice day

Carl;
C. Fecheyr LippensP/Bag 55, MaunBotswanamailto:MaunBotswanaiceman@dynabyte.bw



zaterdag 19 januari 2008

Drie dagen op de okavango delta.



We skypten met Mathias deze namiddag.
Ze zijn thuis van een soort van overlevingstocht in de Okavango delta. Dit is een rivier met heel veel kleine zijriviertjes. Ze varen tussen het riet. Het water is heel zuiver , je kan er zelfs van drinken. Iets wat ze ook gedaan hebben, want ze hadden te weinig water meegenomen.
Met een mokoro (een heel smalle uitgeholde boomstam) hebben ze eerst twee uur gevaren. Hun gids, een jongen van 23 jaar die niet teveel Engels kon, bestuurde de “boot” net als een gondelier op een gondel. Op een eilandje hebben ze dan hun kamp opgezet. Tent opzetten, vuur maken , eten koken op houtvuur, spaghetti, eitjes of boterhammen met tonijn, meer was het niet…
Van daaruit zijn ze dan wandelingen gaan maken van 2 tot 4 uur. Vroeg opstaan met zonsopgang en vroeg gaan slapen met zonsondergang.
Op de wandelingen lopen ze tussen zebra’s,olifanten , giraffen, gnoes. De dieren zijn meest bang van hen en lopen weg. Van de olifanten moeten zij opletten, want als die en ruiken durven die aanvallen. Dus telkens zorgen dat de wind goed zat. Ze liepen in de voetsporen van een olifant en voelden zich plots megaklein.
’s Nachts lagen ze met hun drie in de tent. Ze hoorden van alles rond hen. De hippo’s kwamen TE dicht volgens de gids en die is dan naar buiten gegaan om ze met een brandende tak weg te jagen. Ze hoorden de leeuwen brullen in de verte. Maar het ergste was de regen. Het is ’s nachts beginnen bliksemen en donderen tegelijk, dat ze er bijna doof van waren. Het is beginnen DRASHEN dat het genen naam had, 1000x erger dan in Belgie. (het is daar nu regenseizoen) EN! De tent was NIET waterdicht. Joepie.
Na een half uur, lagen ze te zwemmen in de tent. Slaapzak kletsnat, voeten doorweekt, alé, ik moet er geen tekeningske bij maken. Ze hebben niet veel geslapen.
De volgende dag was het gelukkig mooi en zonnig , dus alles kon uitdrogen. Ze zijn op stap gegaan, en ze hebben gezwommen in de rivier. Er zijn wel hippo’ s en kroko’s, maar blijkbaar blijft het nog redelijk rustig en veilig.
Ze hebben op de wandeling wel ommekeer moeten maken , want een python zat langs de kant van de weg te sissen, dus daar met een grote boog omheen. Hun gids maakte ook plots rare sprongen en deed zijn broek uit. De jongens hielden het niet uit van het lachen, maar bleek dat er een schorpioen in zijn broek was gekropen.. en die heeft ook gebeten. De gids vond dit niet zo erg, met een kruidenplantje van daar kon het wel opgelost worden. Niet te doen toch?
De laatste nacht, bleef het gelukkig droog, maar veel slapen konden ze niet met de bellfrog in de buurt. Deze kikker maakt het geluid van het karretje van een ijscoman, zegt Matti. Om zot van te worden…
Nu zijn ze terug bij Carl en Jane en Sandrine. Lekker gedoucht, uitgerust en gegeten. Jane kookt extreem lekkere dingen, ze worden verwend.
Misschien, als het weer het toelaat, gaan ze zaterdag met Carl gaan jagen.
Voila, weer even up to date.
Hopelijk hebben ze dit MUG team niet nodig.


In Botswana bij nonkel Carl en Jean.




Mathias en Sam zijn vrijdagavond 11/0/2008 aangekomen bij de nonkel van Daphne. Nonkel Carl.
Goed ontvangen daar. Altijd leuk om bij "familie" langs te kunnen gaan.
Zaterdagavond hebben we even met hem kunnen skypen.
Ze zijn dus vertrokken vanuit Livingstone (Zambia) om 5 uur ' s ochtends. Ze namen een bus richting grens met Botswana. Maar de bus vertrok maar als hij vol zat! Dus hebben ze daar twee uren moeten wachten.
Eenmaal volgeladen , konden ze op weg.
Aan de grens met Botswana kregen ze enkele stempels in hun paspoort en konden ze met een veerboot overgestoken worden tot in Botswana.
Toen moesten ze nog een lift zoeken die hen naar Maun kon brengen.
Sam sprak twee zwarten aan met een gewone personenwagen. Ze waren leerkrachten! Aardrijkskunde en biologie en ze moesten naar Maun, dus de jongens konden mee.
Maar... die twee mannen hadden heel wat bier ingeslagen voor onderweg en tijdens de rit kapten ze heel wat achterover.
Ons twee jongens begonnen zich al wat zorgen te maken over het rijden onder invloed.
Maar ... de twee mannen vonden zelf dat ze al wat teveel hadden gedronken, dus gingen ze aan de kant staan om hun roes uit te slapen.
Natuurlijk, niet naar de zin van Matti en Sam die graag verder wilden. Dus: Matti bood aan om zelf te rijden. Hij beschikt over een internationaal rijbewijs dus geen probleem.
Zo zijn Matti en Sam dan zelf tot in Maun gereden met twee zatte zwarten in the back!

In Maun verblijven ze even bij nonkel Carl, maar vandaag (maandag) zijn ze vertrokken voor een tocht op de okavango rivier. In een uitgeholde boomstam en onder leiding van een gids varen ze die 3 dagen af.
Ze hebben een tent mee die ze telkens moeten opzetten en afbreken en ze koken hun eigen potje.
Regel is: éénmaal donker , MOET de tent opgezet zijn en MOETEN ze erin en MOGEN ze er niet meer uit voor de volgende ochtend. Het zit daar nl vol wilde dieren. (van het soort dat je op de foto's ziet. Deze zagen wij op safari) We horen hen dus niet meer tot woensdagavond, ze hebben geen gsm bij zich.
Ze keren woensdagavond terug naar Maun bij nonkel Carl om dan weer even een dag of 2 te genieten van rust en heerlijk eten.
Later nieuws volgt.

Afscheid in de Serengeti.





Na ons afscheid in de Serengeti woestijn zijn de jongens met de jeep teruggekeerd naar Arusha.
onderweg panne: geen benzine niet meer.... dak dat er afvliegt enz. Ze deden er 8 uur over.
Ze vierden nieuwjaar met Jan Koko en op 1 januari gingen ze op zoek naar een bus richting Dar Es Salaam.
op 2 januari vertrokken ze.

11 uur op de bus. Gelukkig wel toilet en airco , maar toch een lange vermoeiende reis.
In Dar Es Salaam verbleven ze 3 januari. Een hele vreselijke deprimerende stad. Ze kregen heimwee en wij kregen in Zanzibar deprimerende berichten van hen.
We hebben dan enkele steunende smsjes teruggezonden.
OP 4 januari zijn ze vanuit Dar vertrokken naar Zambia. 48 uur trein. Een kleine coupé voor 6 man. Kleine opvouwbedjes tegen de wand. Warm in de trein, hobbelig, stoppen a la minuut.
Ze hebben het doorstaan.
Nu zijn ze al enkele dagen in Zambia en deden al heel wat rond de victoria falls.
deze twee smsjes kregen we gisteren en vandaag:

"Het is nu inderdaad minder lastig maar veel duurder.
De Victoriafalls zijn onbeschrijflijk mooi.
Vandaag hebben we geraft:, het was de MAX."

"We gaan nu vertrekken naar een eiland op de rand van de waterfalls. Dat gaat ongelooflijk zijn.
Morgenochtend moeten we om 5 uur op om naar Carl te gaan. Ik zie jullie graag. "



Carl is de nonkel van Daphne die in Botswana woont. Dus Ze laten Zambia achter zich.
Als jullie Matti iets willen sturen kan dat best op volgend nummer:
0032493784648. Een bericht ontvangen kost hem niets.
Verwacht geen sms terug, hij is niet zo een schrijver, maar ik zend alle nieuws wel door.

Safari in Tanzania










Van 23/12/2007 tot en met 31/12/2007 reisden
Sam en Matti samen met familie door de safariparken van Tanzania.


Per jeep en met gids Isaac, trokken ze door Arusha national parc, Tarangeri national Parc, Lake Manyara parc, Ngorongoro Crater, Serengeti national parc.


The wildlife in Afrika.

Terug weg

Op 13 oktober 2007 kwamen onze jongens thuis met heel veel verhalen en prachtige foto's.
Ze bleven een goeie twee maand in Belgenland.
Voor hun vertrek naar Afrika, lieten ze hun weelderige haardos afscheren door Line.
Kwestie van niet teveel last te hebben van lange haren in een stoffig land.
Op 22 december vertrokken zij met pak en zak naar Kenia.
Ze zijn geland in Nairobi, gelukkig net voor de onlusten uitbraken. Met een bus reisden ze 5 uur naar Arusha.
Daar aan het Impala-hotel stond Jan koko hun op te wachten.
Ze verbleven enkele nachten bij deze kozijn en hadden het daar goed.

Nieuw-Zeeland






















Nieuw-Zeeland, het verste land op aarde.

De plek waar nacht dag is,

De plaats waar de hoogst besneeuwde bergtoppen tot aan de zee rijken.

De natuurlijke schoonheid van dit land laat niemand onverschillig. Wij werden overdonderd door

pachtige vergezichten, ongerepte natuur, zwemmen tussen dolfijnen.

We reden met een camper 6000 km van Zuid naar Noord en terug.

We houden hier prachtige herinneringen aan over.

Matti en Sam.

Vertrek Australië





Op 26 augustus 2007 vertrokken Sam en Mathias naar Australië.

Samen met Daphne, Laura en Pauline reisden ze drie weken door dit immense land.